Een sportieve zaterdag in september ergens in Vlaanderen !
Het gaat niet goed met het wielrennen in Vlaanderen
en dus krijg ik deze morgen -op een onnoemelijk vroeg uur- een berichtje :
Ik zoek : een enthousiaste supporter !
Groetjes, Luc.
Ik contacteer juf Anne want Luc is de echtgenoot van juf Anne.
We smeden een plannetje en besluiten deze namiddag samen te gaan supporteren.
Als dat maar goed komt.
Precies om 14.00 uur sta ik in de (sportieve) startblokken.
Met de fiets zet ik koers naar the place to be, een wielerwedstrijd ergens in Vlaanderen.
Een half uurtje later sta ik op het parcours en ik word net niet van mijn sokken gereden door de wedstrijdwagen.
Wijselijk ga ik aan de kant staan en laat het peloton een eerste keer passeren.
Maar mijn collega is verschrikkelijk ongeduldig.
"Waar blijf je" krijst ze door de telefoon "Ik sta al te wachten"
Ik leg haar uit dat het peloton er nu snel aan komt en dat ik pas doorrijd na de groene vlag.
"Je moet niet meerijden hoor, jij hebt geen nummer" lacht juf Anne.
"Je zou versteld staan van mijn talent" grap ik nog.
Niet veel later ben ik er eindelijk.
Juf Anne -soigneur van manlief-
ik -mental coach-
en Justine -mixt de drankjes voor papa én geeft de bidons aan-
trekken naar de wedstrijd.
Waar blijven ze toch?
Weten ze niet dat het warm is in de zon ?? !! ;-)
Ja ja supporteren is best lastig.
Aha, daar zijn ze !
Het peloton raast voorbij maar ik heb mijn 'poulain' gespot en krijs het ganse dorp bij elkaar.
Even later komt juf Dinah (droomschip) me vervoegen en ook juf Anne krijst gezellig mee.
Zelfs juf Kelly kan meeluisteren via de telefoonlijn die we tot stand gebracht hebben ;-)
Wat zijn wij toch fantastisch, nu maar hopen dat we maandag nog stem hebben.
Na de wedstrijd nuttigen we bij juf Anne thuis nog een drankje -
heb last van een droge en schorre keel.
En dan loopt het leukste berichtje van de dag binnen.
Juf Vera laat me weten dat Tom Boonen - voor wie ik nog steeds een boontje heb -
Brussels Classics gewonnen heeft.
En dat nieuwtje maakt me super-gelukkig.
Wat is het leven toch mooi !
Dit is nu eens instant-gelukkig-zijn.
Fijn weekend !!
Het gaat niet goed met het wielrennen in Vlaanderen
en dus krijg ik deze morgen -op een onnoemelijk vroeg uur- een berichtje :
Ik zoek : een enthousiaste supporter !
Groetjes, Luc.
Ik contacteer juf Anne want Luc is de echtgenoot van juf Anne.
We smeden een plannetje en besluiten deze namiddag samen te gaan supporteren.
Als dat maar goed komt.
Precies om 14.00 uur sta ik in de (sportieve) startblokken.
Met de fiets zet ik koers naar the place to be, een wielerwedstrijd ergens in Vlaanderen.
Een half uurtje later sta ik op het parcours en ik word net niet van mijn sokken gereden door de wedstrijdwagen.
Wijselijk ga ik aan de kant staan en laat het peloton een eerste keer passeren.
Maar mijn collega is verschrikkelijk ongeduldig.
"Waar blijf je" krijst ze door de telefoon "Ik sta al te wachten"
Ik leg haar uit dat het peloton er nu snel aan komt en dat ik pas doorrijd na de groene vlag.
"Je moet niet meerijden hoor, jij hebt geen nummer" lacht juf Anne.
"Je zou versteld staan van mijn talent" grap ik nog.
Niet veel later ben ik er eindelijk.
ik -mental coach-
en Justine -mixt de drankjes voor papa én geeft de bidons aan-
trekken naar de wedstrijd.
Waar blijven ze toch?
Ja ja supporteren is best lastig.
Aha, daar zijn ze !
Even later komt juf Dinah (droomschip) me vervoegen en ook juf Anne krijst gezellig mee.
Zelfs juf Kelly kan meeluisteren via de telefoonlijn die we tot stand gebracht hebben ;-)
Wat zijn wij toch fantastisch, nu maar hopen dat we maandag nog stem hebben.
heb last van een droge en schorre keel.
Juf Vera laat me weten dat Tom Boonen - voor wie ik nog steeds een boontje heb -
Brussels Classics gewonnen heeft.
En dat nieuwtje maakt me super-gelukkig.
Wat is het leven toch mooi !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten