8 oktober 2018

Dierendag is al even voorbij maar vandaag willen Linde (K3) en Mamady (K2) 

hun troeteldier nog even voorstellen aan de klas. 

De hond is té groot en net iets té enthousiast dus 

brengen ze een heel rustig dier mee ..

Bolle ! 

Wie Bolle is, zie je meteen .. 

 Linde en Mamady stellen Bolle, de schildpad voor net voor hij in winterslaap gaat. 

 Mamady weet heel wat te vertellen over Bolle : 

Bolle is een vondeling en woont bij ons in de tuin. 

Soms ontsnapt hij uit de tuin en dan vind je hem terug bij de buren. 

Bolle slaapt in zijn schild ! 

Bolle lust bijna alle groenten. Fruit lust hij niet ! 

Niet zijn smaak ? vraag ik. 

Op warme dagen ligt Bolle op een steen in de zon. 

Misschien wil hij ook wel bruin worden, voegt Mamady er nog aan toe. 

Witloof lust hij ook ! Zo te zien heeft Bolle er vandaag écht geen zin in.

Misschien is het toch iets te druk voor de rustige schildpad. 😉

En dan gaan we Bolle aaien, een aparte ervaring. 

Dank je aan de mama van Linde en Mamady om langs te komen met Bolle. 
Een fijn bezoek en meteen weten we heel wat meer over het leven als schildpad. 😊

Even later komt de mama van Rea langs. 
Rea woont in het opvangcentrum in Eeklo. 
Sinds 3 september loopt Rea school in onze klas. 
Vandaag echter moeten we afscheid nemen van deze kleine, fijne meid. 
Ze krijgen een woonst toegewezen in Charleroi.
Net nu Rea een aardig mondje Nederlands spreekt, 
kan ze helemaal opnieuw beginnen met het aanleren van een nieuwe taal. 
Voortaan zegt Rea dus niet meer 'hallo' maar 'bonjour'.
En 'tot ziens' wordt 'au revoir'.
De bloemen waar ze zo van houdt worden 'les fleurs'. 

Het gaat je goed Rea en we wensen je allemaal een gelukkig leven toe. 
Dikke kus van juf Tania en de K2-tjes.
We zullen je missen in ons klasje. 

Stilaan sluipt de herfst in onze schooltuin .. dat voel je .. dat zie je ..

De bladeren verkleuren en vallen van de bomen. 
Onder al die kleine stapvoetjes kraken de herfstbladeren.
Hier en daar vind je al herfstvruchten. 

Vandaag meten we de omtrek van de bomen in de schooltuin op. 
Sommigen zijn te vatten in één hand, bij deze boom lukt het zelfs niet om hem te omarmen..
dus halen we er nog een kleuter bij ..

Jawel, met twee kleuters lukt het de boom te omarmen.

Bij deze wordt het nog iets moeilijker. 
We meten de omtrek en proberen de boom omver te duwen.
Waarom blijft die toch staan ? 
Zie je de wortels ? Zij verankeren de boom in de grond. Zo blijft de boom staan.
Slim hé van de boom ?! 

Om deze boom te omarmen, hebben we liefst 4 kleuters nodig. 
We tellen : 1 - 2 - 3 en 4. Prima ! 

Ook aan de schors wordt er gevoeld .. die voelt ruw aan. 

Als we eventjes omhoog kijken, zien we een wirwar aan takken. 

Ik kies er het 'pluimgewicht' van de dag uit : Arthur is de gelukkige ! 😁

Ik til Arthur (K1) op mijn schouders en hang hem in de takken van de bomen. 

Daar bengelt Arthur .. meteen weten we dat de takken van de boom zeer sterk zijn. 

Zij kunnen immers Arthur dragen. 

Je lijkt wel een klein aapje, grap ik.

Arthur kijkt me verbolgen aan : Neen, juf Tania .. ik ben een grote aap ! 😀😀😀

Wel heb je ooit ! 

Je hebt loofbomen maar er zijn ook sparren.
Loofbomen hebben bladeren maar sparren .. hebben stekels, zegt Mamady.
Toch eventjes voelen als dit inderdaad zo is. 

We nemen ook de tijd om nog wat herfstvruchten en ander natuurmateriaal bij elkaar te zoeken.
Wie zoekt, kan zeker iets vinden. We sleuren onze vondsten mee naar de klas. 

Gelukkig schijnt de zon vandaag. 
Het is heerlijk buiten.
Arthur heeft het net iets té warm en maakt zijn eigen schaduwplekje onder een gevonden tak.
Knap idee ! Maar ja, wij zijn een zonne-slimme school hé.